Maya ülkesine doğru...

Pek çoğunuz yola çıktığımı biliyorsunuz. Ama tesadüfen blog’uma rastlamış olanlar için, sanırım bir özet yapmam gerekiyor: Bir yetimhanede gönüllü çalışmak üzere Guatemala’ya gitmeye karar verdim ve bunun için bir ay önce işimden ayrıldım. Gönüllü çalışma kararını almam ve bu uğurda harekete geçmem uzun bir süre, toparlanmam ise bir ayımı aldı. Aşılarımı oldum, ilaçlarımı aldım; kitabımı, defterimi, eşyalarımı toparladım. Evde kapıyı bacayı iyice örttüm; ben yokken su basmaması ya da yangın çıkmaması için hatırlayabildiğim duaları sırayla okudum.  Yıllar önce hosteslik yaparken, uçak havalanmadan, önce kokpiti, sonra kabini ve daha sonra da troleyleri okuyan sevgili kabin amirim Gül hanımı tebessümle yadettim.

Her şey planladığım gibi gider, bir aksaklık olmaz ise Guatemala maceram, dört aya yakın sürecek. Ülkenin ortasında, başkent Guate’ye arabayla yarım saat mesafede bulunan, Antigua isimli bir kentte kalacağım. Oradaki projeyi organize eden örgüt Maximo Nivel’in çalışanları beni karşılayıp, kalacağım süre boyunca beni ağırlayacak olan ailenin yanına götürecekler. Kısa bir oryantasyon eğitiminden sonra yetimhanedeki çalışma hayatım başlayacak. Ben de buradan sizleri haberdar edeceğim!

Oradakilerle yazışmalarımdan anladığım kadarıyla Guatemala’da gönüllü çalışmaya giden yegane Türk benim. Bir Türk kızının Beliz ismini taşıması da onları epey eğlendirdi anlaşılan...  Malum, Guatemala’nın kuzeydoğu komşusu Belize isimli bir ülke. İsmimle Mayaları şimdiden neşelendirmeye başladım; bakalım kırık İspanyolcam onları nasıl etkileyecek?...